Kastamonu Masali Bir Varmis Bir Yokmus

Adam Olmuş Çocuklar

Kastamonu Şeker Fabrikası Çocukları Toplandık 
Türkiye Şeker Fabrikaları Kastamonu Şeker Çocukları

O kadar Yoğun duygular içersindeyim ki nasıl kelimelere dökeceğimi bilemiyorum.

Sanırım sizleri sıkmamak için yazımı iki bölüm halinde yazacağım.
Çocukken çekinerek baktığın ağabeylerine, ablalarına büyüdüğün zaman rahatlıkla sarılıp sen diye hitap edebiliyormuşsun demekki. 
Yazımı umarım çocukluğunu özleyen herkes okur ve örnek alır. Hatta yaşar.

Bu tabloyu yıllar yıllar sonra yaşayacağım söylense hayatta inanmazdım. İşte biz burada annelerimizin gün yaptığı şeker misafirhanesinde buluştuk. Fabrika müdürünün ifadesi ile en ağır misafirlerdik. 
                                                             

Pazar kahvaltısında izbeli çiftliğinde tekrar beraberdik eksiklerimizle birlikte. 

Şimdi Kastamonu Masalı Bir varmış Bir  Yokmuş demek ve kısaca özetlemek istiyorum. Çünkü daha anlatacağım çok şey var. 

Öncelikle Sosyal medya evet Facebook ve facebook da ağabeyim Ahmet Cem'in açtığı Eski Kastamonu Şeker Fabrikalılar grubu ile başlayan ne zaman buluşacağız sözleri hep dolaşırdı. 

Bu Kıvılcımı sevgili Sezer Şahin Kaya ateşledi. Bahane diyelim fakat asıl sebep bizlerdik tabiki. 

Kastamonu Abdurrahman paşa lisesinin 5 yılda bir yapılan törenleri vardı bu yıl 130. yılı kutlandı. 

Sezer gidelim mi okulumuzun yıldönümüne  dediğinde seve seve tamam demiştim. 

Bir taşla iki kuş misali aynı zamanda grubumuzda da karar verildi ve 24-25-26- nisan tarihlerinde Kastamonu'da Türkiye'nin çeşitli illerinden gelen büyük , küçük kardeş abla ve ağabeylerimiz .

Bir kısmımız Ankara da buluştuk ve devamında 2 minibüs Kastamonu ya hareket ettik.Emeği geçen Yol sponsorlarımıza ve yemek sponsorumuza sonsuz teşekkürler.

Ankara - Antalya- Samsun- Erzincan- İzmir - İstanbul - Kastamonu - Bursa - Eskişehir ve bilmediğim illerden adam olmuş çocuklar kucaklaştık. 

                                                                               

Halen Kastamonu'da oturan Uğur Yurtsever arkadaşım ve eşleri bizi karşıladılar. Süper buluşmadan sonra duygu selini tahmin edersİniz. 24 nisan Cuma günü gelebilenler, cumartesi ve pazar günü derken eşlerimiz ve bazılarımız yalnız 45- zaman zaman 70 kişiyi bulan yemekli toplantılarımızda kucaklaştık. 

Ben 1963( başı)- 1986 (sonu) yılları arasında yaşadığım Kastamonu şeker fabrikası koloni evlerinde benden önce ve sonra yaşayan birlikte yaşadığımız bu güzel gönüllerle buluştuğumda  bir kez daha anladım ki. İnsanın kalbi , ruhu önemli olan .Orada herkes birlikdi. Din,dil,siyaset gibi şeylerin önemi zaten bizim için hiç olmamıştı. 

Sözlerimi özetlememe yardımcı olacak Erzincan şeker fabrikası müdürü Hakan Çelik ağabeyimin akşam yemeği konuşmasından bir bölümü yazarak anlatmak istiyorum. 

İkinci bölümde de arkadaşlarımızdan tek tek , İsim isim , Kastamonu yemekleri, yolda yaşadıklarımız , pazar günümüz ve okulumuzun 130. yıl etkinliklerini yazacağım. 

                                                               

                                                       

Erzincan şeker Fabrikası Müdürü Hakan Çelik ağabeyimizin konuşması  özeti:

Ayrıldığımız zamandan beri unutmadıklarımızı bizim adımıza dile getirmiş sağolsun.

*Hayatımda gördüğüm siyah beyaz televizyonu ilk kez kartal tepesinde gördüğümü unutmadım

*Rahmetli Mehmet Demirözü ağabeyimizin televizyonu bize seyrettirmek için ne kadar çok uğraştığını unutmadım. Onun sayesinde sabahın erken saatlerinde Kartal da Muhammed Ali'nin boks maçını seyrettiğimi unutmadım.

*Her televizyon bozulduğunda onun  yaptığını sanarak günahını aldığımızı unutmadım.

*Bize sinemayı sevdiren makinist Aslan ağabeyimizi unutmadım.

*Ekmek ve süt dağıtan Sait Amcayı Unutmadım

*Uğur ve İlhan ağabeyin babalarının kollarına mübalağa olmasın ondan fazla tabağıkoyarak koşarak yemek servisi yapmasını unutmadım.

*Mahir ve Nizamın babası bekçibaşı Yusuf amcanın o haşmetli duruşunu , körüklü çizmelerini unutmadım.

*Ahmet'in babası Tahsin amcanın neredeyse çalışma hayatının büyük bölümünce sırf çocuklarının rızkını temin etmek için tüm fabrikalarda vinç oparatörü olarak çalışarak yaptığı fedakarlığı unutmadım.

*Evimizin üst tarafında bulunan bahçeden kır çiçeklerini toplayıp demet yaparak annemize verdiğimizi unutmadım.

*Pancar nizamiye kapısının yanında PTT şubesinin camını şaka yaparken kırdığımızı , canım parasını ödemek için pancar yüklü kamyon boşalttığımızı ve canım parasını ödediğimizi unutmadım.

*Öğrenci otobüs seferini yapan hacı amcaya tezahürat yaparak bizi gezdirdiğini ve büyüklerimizin bizi merak ettiğini unutmadım.

*Voleybol oynarken bize tezahürat ederek kır çiçeği veren küçük kardeşlerimizi unutmadım.

*Daha o kadar çok şey varki ben ve sizler hiç birini unutmadık biliyorum.

*Dostlarım daha fazla vaktinizi almak istemiyorum.Kastamonu şeker fabrikasının kuruluşundan bu güne emeği geçen ve burada buluşmamızı sağlayan herkese teşekkür ederim.Sağlıklı uzun ömürler dilerken sevgi ve saygılarımı sunarım. 

                                                         

                                        

Hakan ağabey burada sustu ve bu son kelimeleri yutkuna yutkuna söyledi. 

Bende yazımı birinci bölümünü sonlarken kendisine ve katılan emek veren işini gücünü bırakıp gelen değer veren herkese minnet duygularımla kucak dolusu sevgilerimi gönderiyorum. İyiki Kastamonu Şeker de büyümüşüz. Bize bu imkanı sağlayan Babam Tahsin ve annem Ayten Cem' ede fedakarlıklarından dolayı teşekkürü borç bilirim.Rahmetli babam nur içinde yatsın. 

Evimizin önündeki malesef hiç bakımı yapılmamış bizim zamanımızda pırıl pırıl olan merdiven başı . Ablalarım ve ağabeyim . 

Erkek kardeşim maalesef aramıza katılamadı.                                                    

YASEMİN - GÜLSEVİN - AHMET - NURSEVİN

5. Kardeşimiz Abdülkadir de bisikletle gezdiği bu yolları umarım görmeye gidebilir. 

Sizleri sıkmamak adına yazımın ikinci bölümünde daha çok fotoğraf ve daha az sözle anılarımı paylaşacağım. Sevgi ve saygılarımla

Adam Olmuş Çocuklar  

                                            Nursevince